ในคดีฟ้องร้องหมิ่นประมาทคดีหนึ่ง โจทย์ได้เบิกความว่าไม่ได้เป็นพนักงงานบริษัทก. แต่กลับถูกคนกลุ่มหนึ่งเอาไปเขียนเป็นจดหมายส่งออกไปด่าทอยังหน่วยงานภาครัฐ ว่าเป็นคนไม่ดี ไม่รับผิดชอบ ศาลชั้นต้นยกฟ้อง และกำลังอยู่ในชั้นอุธรณ์ จำเลยเลยเอาข้อความนี้ไปฟ้องขึ้นเป็นอีกคดีหนึ่งว่าโจทย์เบิกความเท็จต่อศาล โดยอ้างว่าโจทย์เป็นพนักงานของบริษัทก. (ทั้งๆที่ผู้ฟ้องก็อ้างตัวเองขึ้นมาลอยๆว่าเป็นกรรมการของบริษัทก. ตามหนังสือที่เขียนออกไปต่อว่ากับภาครัฐ) ด้วยเนื้อหาแบบนี้ศาลจะพิจารณาประเด็นเหล่านี้ยังไง เอาเกณฑ์อะไรมาวัดว่าเป็นเจ้าหน้าที่ของบริษัท ก. หรือไม่ได้เป็น เจ้าหน้าที่ของบริษัท ก. แล้วการว่ากล่าวหมิ่นประมาทกัน ประเด็นว่าเป็นหรือไม่ได้เป็นพนักงานบริษัทไม่น่าจะนำมาตัดสินอะไรได้ เช่น กรณีนายแมวไปว่ากล่าวนางหมูว่ามีชู้เป็นคนน่ารังเกียจทั้งยังเป็นคนขี้ลักขี้ขโมยต่อหน้าผู้คนมากมาย ข้อเท็จจริงในการตัดสินว่าหมิ่นประมาทหรือไม่คงไม่น่าจะเอาประเด็นของสถานะทางสังคมหรือตำแหน่งหน้าที่มาตัดสิน เพราะนางหมูไม่ว่าจะอยู่ในสถานะอะไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นเมียของนายแมว จะเป็นพนักงงานของนายแมว หรือเป็นหัวหน้าของนายแมว หรือไม่ได้เป็นอะไรกับนายแมวเลย นางหมูก็ไม่ควรถูกละเมิดว่ากล่าวให้ถูกดูหมิ่นเกลียดชังได้ ไม่เข้าใจจริงๆว่าศาลเอาเรื่องที่ไม่ใช่สาระสำคัญในการตัดสินมาพิจารณาให้เป็นคดีทำไม???

ผมคงไม่ต้องตอบนะครับ เพราะกะทู้นี้เหมือนเข้ามาบ่นให้ฟัง