เพื่อนหญิงของกระผมได้กระทำการยีมเงินไปทั้งหมด 60,000 บาท โดยการคุยทางโทรศัพท์มิได้มีการทำสัญญาเป็นลายลักษ์อักษรแต่อย่างได เพราะว่าความเชี่อและไว้ใจเธอโดยปราศจากความสเน่หา โดยที่รู้จักกับเธอมา3-4ปีแล้ว ครั้งแรกเธออ้างว่าเธอต้องการเงิน 8,500 บาทสำหรับค่าลงทะเบียนเรียนต่อ 1 เทอม ยืมไป 6 ครั้ง ครั้งที่สองเธออ้างว่าต้องการเงินไปช่วยเพื่อนซึ่งเงินไม่พอจ่ายค่าลงทะเบียน 5,000 บาท จะทวงคืนเงินให้ ภายหลัง ทุกครั้งก่อนที่จะโอนเงินให้ไปได้มีการสอบถามถึงการคืนเงินที่ได้ยืมไป เธอได้แต่บอกว่ายังไม่มีและกำลังขอจากแม่มาใช้คืนให้เร็วๆนี้แต่ตอนนี้แม่ยังไม่มี จนวันหนึ่งความจริงก็ปรากฎออกมาว่าเธอนำเงินที่กระผมโอนให้ไปเที่ยวเตร่กลางคืนและซื้อยาเสพติดจนหมด เธอยังได้มีเจตนาปกปิดที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ปัจจุบันเพี่อมิให้กระผมตามหาตัวเธอและอื่นๆอีกมากมายเพื่อใช้มาประกอบการหลอกลวงครั้งนี้ให้มีความน่าเชื่อถือและน้ำหนักมากขึ้น และเรี่องของเหตุผลการขอยืมและคีนเงินนั้นเป็นเรื่องโกหกทั้งสิ้น เธอสารภาพหลังจากการติดตามหาตัวเธอ เธอบอกกระผมว่าถ้าอยากจะได้เงินคีนก็ต้องแจ้งความหรือฟ้องศาลแพ่งเอง เพราะไม่มีสัญญากู้ยืมเป็นหลักฐานและไม่สามารถดำเนินคดีทางกฎหมายกับเธอได้จากการโกหก เธอจึงเป็นผู้บริสุทธ์ ไม่จำเป็นต้องคืนเงินแม้แต่บาทเดียว.

ไปแจ้งความแล้วแต่ตำรวจไม่รับแจ้งความด้วยเหตุผลความผิดทางแพ่ง

ถ้าจ้างทนายฟ้องเองจะใช้ค่าใช้จ่ายเท่าไรและแนวทางสำนวนการฟ้องเป็นอย่างไร

การหลอกแบบนี้ ผมว่ามันก้ำกึ่ง ระหว่างความผิดฐานฉ้อโกงตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341 กับการให้กู้ยืมเงินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ถ้าจะฟ้องเป็นคดีอาญา ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเธอไม่ได้ไปลงทะเบียน แต่นำไปใช้อย่างอื่น ซึ่งมันก็พิสูจน์ยาก แต่ข้อเท็จจริงแบบนี้ ใจผมเอียงไปทางแพ่งมากกว่าอาญา ส่วนค่าจ้างทนายโดยทั่วไปก็คงอยู่ระหว่าง 20,000 - 25,000 บาท